Mevrouw Wolff-Rammeloo werd 88 jaar geleden in Brabant geboren. Van haar ouders moest zij Standaardnederlands spreken, dus zonder dialect. Ook werd van haar verlangd dat zij zoveel mogelijk kennis moest vergaren. Hierdoor las zij altijd boeken en luisterde ze naar de radio.  

Voor haar studie rechten verhuisde zij naar Amsterdam. In het begin was zij diepongelukkig, omdat ze bijna niemand kende en met een zachte g sprak. Om de stad snel te leren kennen had ze een baantje bij de oppasdienst en fietste zij met een stadsplattegrond op het stuur van haar fiets door de hoofdstad. Uiteindelijk ontmoette zij wijlen haar echtgenoot, een weduwnaar met twee kinderen, in Amsterdam. Zij trouwde met hem, verhuisde naar Dordrecht en samen kregen ze nog twee kinderen.

‘Ik heb nooit een beroep uitgeoefend, want ik had het druk met het grootbrengen van vier kinderen.  Toch heb ik de kans gehad om mij te ontwikkelen. Zo heb ik mijn verzekeringsdiploma gehaald, veel enquêtewerk gedaan en heb ik zeven jaar als interviewer vrijwilligerswerk gedaan voor radio en televisie Dordrecht. Momenteel ben ik al sinds 2004 belastingvrijwilliger voor de ouderenbonden en help ik zo’n dertig mensen met hun belastingaangifte.’   

Zorg
‘Internos (de oude naam van MIJ red.) kwam op mijn pad in 1992 toen ik na de operatie aan mijn spataderen hulp nodig had om mijn steunkousen aan- en uit te trekken. Dat heeft zes weken geduurd, omdat ik zelf mijn steunkousen niet aan- en uit kon krijgen. Zo is het begonnen en van lieverlee is het uitgebreid met huishoudelijke ondersteuning. Mijn steunkousen draag ik niet meer, omdat ik het veel gedoe vind.’

‘Wat ik belangrijk vind in de zorg is dat er naar mij geluisterd wordt als ik iets vraag. De moeilijkheid is dat de jongelui anders schoonmaken dan ik het geleerd heb. Ik vind het vervelend om ze terecht te wijzen dat bijvoorbeeld iets niet schoon is. Het is vaak een kwestie van even met de vinger erover en goed kijken. Op dat moment is het prettig als er wordt geluisterd naar hun cliënt.’
 

Zelfstandig
‘Wat ik zelf nog doe in de huishouding? Ik kan nog veel zelf, maar het wordt gevaarlijk als ik op een trap ga staan. Sinds ik gevallen ben op straat en mijn pols brak, heb ik ook het idee dat ik het allemaal niet meer zelf kan. Dus ja, ik heb de hulp hard nodig. Er zijn iets van 40.000 bejaarden die wachten op hulp en de groep wordt steeds groter hè van die generatie. Daarom ben ik eigenlijk heel blij met de van Internos (oude naam MIJ red.) op het gebied van huishoudelijke ondersteuning.
Verder rijd ik nog auto, maar alleen in de regio Dordrecht. Als ik naar mijn dochters ga dan pak ik de trein. Ik speel al sinds de negentiger jaren bridge en doe ik mee aan de topcompetitie bridgewedstrijden en zwem ik regelmatig.’ 

‘Tot slot wil ik afsluiten met een woord van dank aan alle thuishulpen. Zij zorgen voor verlichting van huishoudelijk werk voor onze oudjes. Ik vind het een verwennerij dat ik een beroep op ze mag doen.’